Przygodę z literaturą pana Maxa Czornyja, rozpoczęłam od „Grzechu” czyli debiutu rozpoczynającego serię książek o komisarzu Eryku Deryło. Miałam kilka ‘ale’ i byłam niepocieszona, ale odsyłam Was do tamtej opinii, jeśli chcecie wiedzieć więcej: >>KLIK<<. Natomiast znamiennym jest, że recenzję na portalu lubimyczytać zakończyłam słowami: „Mimo wszystko postanowiłam dać autorowi jeszcze jedną szansę, być może się zrehabilituje” i właśnie ta szansa nadarzyła się przy okazji nowego utworu „Najszczęśliwsza”, który zapowiadał się jako nowość i hit jesieni.

Po tragicznej śmierci żony, mija kilka lat zanim Dawid jest w stanie względnie poukładać swoje życie z nową partnerką – Magdą. Jednak ich spokój jest zakłócony już pierwszego wieczoru po przeprowadzce, bo pod drzwi apartamentu zostaje podrzucony liścik, skreślony charakterem pisma martwej żony. Śledztwo na nowo zostaje otwarte, a demony powracają, burząc spokój naszego głównego bohatera.

Rozdziały z punktu widzenia Dawida, pisane w pierwszej osobie czasu przeszłego, są przeplatane z czymś w rodzaju dziennika kobiety, która opisuje swoje traumy z dzieciństwa oraz podejrzenia kierowane ku mężowi. Prawie przez całą książkę, nie widać związku pomiędzy wątkami skrzywdzonej niewiasty i naszego bohatera, a właściwie do samej końcówki musimy poczekać, żeby otrzymać odpowiedzi na nurtujące nas pytania. W tym miejscu muszę po prostu zatrzymać się na chwilę przy narracji, która jest po prostu niesamowita. Tej książki się nie czyta, tylko sunie wraz z nią wartkim nurtem słowa pisanego. Serio, wcale nie żartuję. Nie ważne co jest opowiadane, widzę w tym lekkość i prostotę, która nie przejawia się ubogością opisów, a wręcz przeciwnie, ich bogactwem, ale nie trącącym przesadą. Nie wiem jak Pan Czornyj to robi, ale robi to dobrze.

Główny bohater był dziwny i logika niektórych jego działań pokrętna, ale mimo wszystko dało się go polubić. Wszystko jakoś dobrze mi się składa, a mimo że zakończenia chyba nie dałoby się do końca przewidzieć ze względu na pewne ‘zmyłki’, w które nie będę się zagłębiać, to jest zdecydowanie satysfakcjonujące. Posłowie też sporo wnosi i zdecydowanie zgadzam się z autorem. No ale to narzekanie na moją kochaną Łódź, oj brzydko, ciuś ciuś i wręcz powinnam jedną gwiazdkę za to odjąć (oczywiście żarcik). Jako thriller, pozycja się broni i mimo, że nie wiem czy będzie to hit jesieni, mogę Wam ją z czystym sercem polecić i ostatecznie zasłużone 8/10 ląduje dla "Najszczęśliwszej".