"Ślepy archeolog" był premierą na którą mocno czekałam, ze względu na temat, który jest tłem powieści. Kiedyś marzyło mi się grzebanie w ziemi i odkrywanie historii zapisanej w odkopywanych szczątkach. Jednak z oczekiwaniami bywa różnie, ale tym razem na szczęście, udało mi się wstrzelić w świetną lekturę. Niesamowitość archeologicznego świata, który odkrywa Nam pani Marta Guzowska, jest tym bardziej porywająca, ponieważ przedstawia miejsca prawdziwe. Znajomość tematu i skrupulatne przygotowanie, jest tym co zawsze podziwiam w tego typu książkach. Miło spędziłam czas, zanurzając się w katalogach archeologicznych, datowaniach i odnawianiu zabytków historii i kultury.

Jeśli chodzi o fabułę, to lądujemy w środek wrześniowych wykopalisk, przerwanych dziwnym morderstwem dwójki turystów z Polski. Szefem projektu jest Tom, którego poukładane życie, przewraca się do góry nogami, wokół serii tajemniczych wydarzeń i wiadomości telefonicznych. Bohaterowi dużo trudniej ogarnąć pewne sprawy, ponieważ jest niewidomy. Warto dodać, że powieść jest pisana w pierwszej osobie, więc wydarzenia poznajemy właśnie z pozycji głównego bohatera.

Niesamowitość tej książki składa się w dużej mierze z opisów rozpoznawania otaczającej rzeczywistości, które są bardzo malownicze, atrakcyjne i budzące wyobraźnię. Pięknie opisane doznania osoby oddychającej morskim powietrzem, mającej jedynie zarys pomarańczowego koloru pod powiekami, skłaniają mnie do pojechania nad morze i zanurzenia się w innych zmysłach niż jedynie sam wzrok. Kibicowałam bohaterowi od pierwszej strony, próbując zrozumieć jego motywację i rozwikłać zagadkę, zanim odpowiedź, zostanie podana na tacy. Ostatecznie nie udało mi się zgadnąć, co jeszcze bardziej podnosi walory powieści, więc osobom, które lubią zaskoczenia, zapewne przypadnie ona do gustu. W pewnym momencie nie wiadomo, co jest prawdą, a co tylko złudzeniem. Jako jednej z lepszych pozycji, które miałam ostatnio w rękach - daję 9/10 i stwierdzam, że po prostu musicie po to sięgnąć :)